Laboro
Kapitalismo.
Ekonomiko. Resistado.
Parto 1
AVERTO: ĉi tiu traduko estas nek ĝusta nek kompleta. Ĝi estas projekto por plibonigi mian esperanton. Se vi deziras korekti mian tradukon (originale angle) kontaktu min.
Vidu la Tutan Tradukprojekton
AVERTO: ĉi tiu traduko estas nek ĝusta nek kompleta. Ĝi estas projekto por plibonigi mian esperanton. Se vi deziras korekti mian tradukon (originale angle) kontaktu min.
Vidu la Tutan Tradukprojekton
Kiam
ajn, ni povas ĉesi paganta lupagon, hipotekon, impostojn; ili estus
senpovaj se ni ĉiuj ĉesas samtempe. Kiam ajn, ni povas ĉesi iranta
laborejon aŭ lernejon – aŭ, iras tien kaj rifuzas obei ordojn aŭ
eliri, eble uzas ilin kiel komunumajn areojn. Kiam ajn, ni povas
tondi niajn legitimilojn, bruligi monon, forĵeti niajn monujojn, kaj
krei kunhelpajn asociojn por kaj krei kaj disdoni ĉiujn kiujn ni
bezonas.
*
Kiam mia laborperiodo tedas min, mi
pensas pri ĉi tiaj aferoj. Ĉu mi pensas tiel sole? Mi povas imagi
la kutimajn kontraŭargumentojn, sed oni ja povas certi ke se ĉi tio
okazus ie en la mondo, ĉiuj aliĝus rapide – pensu pri la
nekompreneblaj manieroj kiujn ni vivas niajn vivojn. Kio necesas por
ĉi tio okazi? Kie ni povas iri por renkonti homojn kiuj ne nur
malamas siajn laborojn sed pretas por finfine ĉesi laboro?
I. La Okupacio
Okupacio.
Kiam oni aŭdas tiun vorton,
eble oni pensas pri rusaj tankoj en la stratoj en orienta eŭropo, aŭ
usonaj soldatoj maltrankvile patrolantaj
malamikaj ejoj en la mezoriento.
Sed okupacio ne estas ĉiam tiel
evidenta. Iam, okupacioj daŭras post la tankoj ne plu necesas. La
tankoj povas iri armilejon se la konkeritaj memoras ke la tankoj
povas reveni iam ajn – aŭ agi kiel la tankoj estas ankoraŭ tie,
forgesanta kial ili faras do.
Kiel oni rekonas okupacion? Historie,
okupacitaj homoj devis pagi tributon al siaj okupaciantoj aŭ doni
ian servon. Tributo estas ia lupago por nur vivi sur siaj landoj; kaj
pri la servo – nu, kio estas via
okupacio? Kio okupas vian tempon? Laboro, eble, aŭ du – aŭ
preparanta por laboro, aŭ resaniĝanta pro laboro, aŭ serĉanta por
laboro. Vi bezonas tiun laboron por pagi lupagon aŭ hipotekon kaj
tiel plu – sed ĉu la konstruaĵo kiu vi loĝas, estis konstruita
de homoj kiel vi mem, homoj kiuj bezonis pagi siajn lupagojn ankaŭ?
Same kiel vi bezonas gajni
monon por aĉeti aliajn produktaĵojn – vi kaj aliaj homoj
kiel vi faris ilin, sed vi
devas aĉeti ilin el firmoj kiuj dungas vin, firmoj kiuj nek pagas al
vi la tutan kvanton kiun vi gajnis por ili
nek vendas iliaj produktaĵoj tiom kiom kostas ilin por produkti. Ili
gajnas tamen!
Niaj vivoj estas okupataj
teritorioj. Kiu regas la
rimendojn en via komunumo, kiu formas la komunumon
kaj la pejzaĝon
ĉirkaŭ ĝi, kiu kontrolas vian horaron ĉiutage kaj ĉiumonate? Eĉ
se vi estas memdungata, ĉu vi
estas la ulo kiu decidas kion vi bezonas fari por gajni monon? Imagu
vian ideon de feliĉo – ĉu
tio ŝajnas suspekte kiel la utopioj oni vidas en reklamoj? Ne nur
nia tempo sed ankaŭ niaj aspiroj, nia sekseco, niaj moraloj, eĉ nia
kompreno de kio esti homo
signifas – ĉi tiuj estas okupataj, ŝangitaj laŭ la kaprico de la
merkato.
Kaj ni
ne estas la sola teritorio
kiu estas okupata. La nevidebla okupacio de niaj vivoj similas
al la milita
okupacio de areoj ĉe la
limoj de ĉi tiu tero, kie pafiloj kaj tankoj ankoraŭ necesas por
asertas la rajtojn
de bienposedantoj
kaj la libereco de korporacioj komerci spite al la malamikaj loĝantoj
– iom el tiuj
kiuj memoras vivon sen lupago, salajroj aŭ
manaĝeroj.
Tiaj
homoj eble ne estas tiel malsimilaj al vi mem, malgraŭ kreskanta en
kaptiteco. Eble
en la oficejo de la manaĝero, aŭ en la oficejo de la
karier-konsilisto, kiam ajn iu provis havi vian atenton kaj vi ne
faris do, vi ja estis riproĉita por esti okupata.
Sed antaŭ ni
komencas krei planoj kaj akrigantaj lancoj, ni rigardos pli atenteme
ĉe kion ni
alfrontas.
Vidu la Tutan Tradukprojekton
No comments:
Post a Comment