Laboro - Parto 3

Laboro

Kapitalismo. Ekonomiko. Resistado.

Parto 3

AVERTO: ĉi tiu traduko estas nek ĝusta nek kompleta. Ĝi estas projekto por plibonigi mian esperanton. Se vi deziras korekti mian tradukon (originale angle) kontaktu min.

Vidu la Tutan Tradukprojekton

Forgesu Pri la Ekonomiko – Kio Pri Ni?

Kiam la ekonomiko fiaskas, politikistoj kaj publicistoj ploregas pri la sekvoj por la tipaj laborantaj familioj. Ili demandas krizajn rimedojn – ekzemple, doni milionojn da dolaroj el impostpagantoj al la bankoj kiuj ekspluatis "tipajn laborantajn familiojn" en la unua okazo. Kio fakte okazas?

Ni estas aldirataj ke niaj vivoj dependas je la ekonomiko, ke havi ĝin meritas ian ajn oferon. Sed por la plej parto de ni, doni tiun oferon estas ĉiam ofero por ni.

Kiam la ekonomiko fiaskas, karbofosadejoj ĉesas eksplodigi montarojn. Domkonstruantoj ĉesas faligi arbarojn por konstrui oficejojn kaj amasloĝdomojn. Fabrikejoj ĉesas verŝi malpurigaĵojn en riveron. Malliberejoj estas altrudataj liberigi malliberulojn. Policejoj ne povas aĉeti novajn armilojn. Registaroj ne toleras la elspezon por amasaresti kontestantojn.

Neeviteble, milionoj estas altrudataj el iliaj domoj kaj estos malsataj. Sed la problemo ne estas ke loĝejoj kaj manĝaĵoj ne ekzistas – la krizo ne kaŭzas tion, sed ĉar la sistemo daŭras funkcii.
Longa tempo antaŭ la ekonomika krizo, homoj estis altrudataj el siaj domoj dum konstruaĵoj restas malplenaj kaj la homoj malsatas dum la manĝaĵoprovizoj putras. Se pli homoj malsatas dum krizoj, la kaŭzo ne estas ŝanĝo pro niaj produktaj kapabloj, sed simple unu plu ekzemplo de la maniero kiel niaj societoj ĉiam malracie disdonas rimedojn.

Kiam laborantoj strikas, vi povas vidi iom de la samaj rezultoj kiel dum la krizo. Ili eble malsatas, sed si povas ankaŭ krei novan konscion pri siaj potencoj dum si renkontas unun al la alia ekster la limoj de ĉiutaga laboro. Tiam, subite, societo rimarkas ilin. Iam ili fondas novajn kolektivajn projektojn kaj manierojn por fari decidojn. Iam, ili ankaŭ kaperas siajn laborejojn kaj uzi ilin por fari agadojn preter la logiko de profito kaj konkurado. Same al studentaj okupacioj.

Tial, eble la vera problemo estas ke krizoj kaj strikoj ne faras sufiĉe. Dum la ekonomiko regas niajn vivojn, ia interrompo estos tre malfacila ĉe ni; sed se nenio neniam paneas, eĉ tio ne donus al ni la vivojn de niaj sonĝoj.

Kaj ĉu ni ja aŭ ne pretas por ŝanĝo, ĉi tia vivmaniero ne daŭras eterne. Kiu povas kredi ke ni faras korekte dum poluado mortigas milojn da specioj kaj degeliĝas la polusajn glaĉerojn. Kontraŭ mondplivarmiĝo kaj nuklea milito, homoj eltrovis du manierojn por mortigi homojn. Tiu ne ŝajnas tiel firma!


Se ni deziras daŭri unu plu jarcento, ni bezonas reesplori la mitologion kiun subtenas nian nuntempan manieron por vivi.

Vidu la Tutan Tradukprojekton